Bezoek
Gisteren bezocht ik de ouders van een goede vriend. Moeder was ontslagen uit het ziekenhuis en kreeg te horen dat er eigenlijk geen behandeling meer mogelijk was. Na overleg nam ze het besluit om naar huis te gaan. Ik sprak met mijn goede vriend over dat besluit.
Het was een vreselijke boodschap voor haar en haar dierbaren om te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Moeder rustte in haar slaapkamer terwijl de familie bedrukt in de keuken zat, besprekend hoe alles geregeld moest worden. Het ging vooral over hoe lang moeder nog te leven had en natuurlijk over haar verzorging. De familie was verdrietig en haast ontroostbaar.
Een van haar kleinkinderen hielp moeder om naar de woonkamer te gaan om daar verder uit te rusten. Ik kreeg de kans om haar te bezoeken, samen te praten en te bidden. Moeder lag rustig en deelde wat er in haar omging. Ze voelde zich erg moe maar was helder. We spraken over de tijd die ze mogelijk nog had, over hoe de verzorging moest verlopen, haar man die ook lichamelijke problemen had, haar kinderen en natuurlijk... de kleinkinderen. Dat vond moeder het meest moeilijk.
Daarna spraken we over haar aanstaande overlijden. Moeder hoopte op een rustig en vredig afscheid. Ik vertelde haar over ons geloof, dat we mogen rekenen op de liefde van Onze Lieve Heer. We worden omringd en opgenomen in Zijn liefde. In het Hemels Paradijs is geen ziekte of pijn meer; er is altijd vrede. We zullen in Zijn liefde verenigd zijn. En... de nog levende mensen mogen ook komen.
Toen mocht ik mijn handen op haar hoofd leggen en baden we samen om kracht naar Kruis. Het was een bijzonder moment. Natuurlijk was er nog verdriet en pijn, maar deze dappere vrouw had er vrede mee. Samen vroegen we om Gods rijke zegen, voor een goede tijd die nog restte en om kracht om deze zware weg te bewandelen.
Als u dit leest, wilt u dan ook even in gebed aan deze dappere familie denken?
Hartelijk dank.
br. Johannes
Update: Moeder is in het licht van de verrijzenis overleden.
