Een weg naar Pasen

De vreugde van carnaval is weer achter de rug. Een prach­tig volks­feest waarin je je zorgen en verdriet een paar dagen opzij kunt zetten. Ogenschijn­lijk lijkt ie­der­een blij en gelukkig, maar schijn bedriegt. Na die dagen komen de dage­lijkse beslomme­ringen terug en vervalt men weer in zorgen of verdriet die men even kon loslaten.

In het chris­te­lijk geloof krijgen we na de carnaval de Veer­tig­da­gen­tijd dat een periode van vasten inhoudt. Dat geeft een grote wen­ding aan je leven in denken en doen. Ons uitbun­dige leven van eten en drinken wordt dan ver­vangen door be­zin­ning en komt de vraag boven: hoe sta ik in het leven? Wanneer we deze bewustwor­ding in de context zetten van het lij­den en sterven van Jezus, dan wordt ons leven zin­vol met een hoop­vol geloof. De over­win­ning op de dood vieren wij met Pasen. Voor de mens een liefde­volle genade die ons redt van de eeuwige dood en ons zal brengen in de eeuwig­heid van Gods liefde. Het op weg zijn naar Pasen geeft ons een hoop­volle toe­komst.

Op won­der­lijke wijze heeft een erns­tig zieke vrouw de woor­den van Jezus met blijd­schap aan­ge­no­men. Deze vrouw werd op een brancard van een Mijn Laatste Wens ambulance de kerk binnen gere­den en stopte voor het altaar. Al bid­dend lag zij op haar brancard voor het beeld van de ge­krui­sig­de Heer in het li­tur­gisch centrum. Deze vrouw sprak ik aan nadat ik toestem­ming had gevraagd aan haar familie. De vrouw ver­telde me dat zij erg bedroefd was en had een grote twijfel of het eeuwig leven haar wel ge­schon­ken zou wor­den, omdat zij weinig aan haar geloof gedaan had. Zij keek me aan met tranen in haar ogen.

Ik ver­telde haar het verhaal van de twee mis­da­digers die naast Jezus aan een kruis hingen. Eén van hen zag zijn eigen fouten en kwam tot geloof met de woor­den: “Jezus, denk aan mij, wanneer Gij in uw Ko­nink­rijk geko­men bent”. En Jezus sprak tot hem: “Voor­waar, Ik zeg u: Vandaag nog zult gij met Mij in het paradijs zijn”. De mis­da­diger zag op het laatste moment van zijn leven Jezus als zijn Ver­los­ser. Zo was de vrouw ook naar Jezus toe­ge­ko­men en zag Hem als haar Ver­los­ser. “De Bijbel spreekt over de Goede Herder die zijn verloren schapen zoekt, dan zal Hij u niet afwijzen. U mag ook geloven dat God u met blijd­schap zal ont­van­gen”, zei ik tegen die vrouw. “Dankzij het mysterie van Pasen.”

Aan­slui­tend spraken we nog over de woor­den die Jezus gezegd heeft volgens Joh.11, 25-26: “Ik ben de opstan­ding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven ook wanneer hij gestorven is, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal in eeuwig­heid niet sterven”. Troost­rijke woor­den die ons helpen te geloven dat wij ook de eeuwige liefde van God mogen binnen­gaan.
De vrouw en ik namen afscheid.

Tien minuten later zag ik haar voorbij rij­den. Maar de vrouw zag me staan en ging rechtop zitten. Zij zwaaide naar me met grote blijd­schap op haar gezicht. Voor haar was het Paas­feest al be­gon­nen. Ik dankte God voor deze ont­moe­ting.

U wens ik ook een hoop­volle weg naar een vreug­de­vol Paas­feest.

Br. Diederik