Spiegel van de Hemel

Naast het pad verscholen,
achter bosbes en wat braam,
ligt een spiegel van Hemel,
daarin wat witte wolk.
Als ik in die spiegel kijk,
zie ik in helder water:

Een familie watervlooien,
schrijvertjes
schaatsen op het water.
Kikkervisjes en
’n schooltje baars en...,

Een azende snoek,
onbeweeglijk tussen wat groen.
Witte waterlelie,
op haar blad een groene kikker,
hij kwaakt zijn mooiste lied.

Plons,
daar zwemt een luisteraar,
is dat zijn lief?
Plots zie ik daar een reiger,
zijn ogen strak,
de snavel gericht.
Waar zal dat toe leiden?

Zachte lauwe bries,
fluisterende stilte.
Dit doet me even dromen,
over leven en de dood.
Een paradijs ontstaat
door teer jong leven.
Steeds genoeg
om verder te bestaan.

Hemelse schoonheid zag ik,
in deze spiegel van Hemel,
met daarin wat witte wolk.

+ broeder Johannes