Logo Apostolaat van Troost
06 - 3016 1636 (Whatsapp)
info@apostolaatvantroost.nl

 

Video

Videoportet

Een prachtig videoportret is gemaakt door Mijke Pol en Rob van Oijen over het werk van het Apostolaat van Troost.

Verdriet

Apostolaat van Troost

Voor mensen die ernstig lijden onder hun verdriet.




link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten


Kerstmis - Gedachten en Vertrouwen

gepubliceerd: donderdag, 14 december 2017
De Kerststal in de Sint-Jan, nog even zonder kindje Jezus
De Kerststal in de Sint-Jan, nog even zonder kindje Jezus (foto: broeder Johannes)

Enkele jaren gele­den ontmoette ik in onze mooie Sint-Jan een jonge Armeense vrouw, ik noem haar Maria Ze was erg verdrie­tig en kwam om troost te vin­den, die troost bleek erg nodig te zijn. We raakten in gesprek.

Zij ver­telde van hun vlucht uit Armenië. Heel haar familie raakte ver­deeld over de wereld. Het was een verschrikke­lijke erva­ring. Haar toen­ma­lige vriend bleef achter, hij was een groot zakenman. Al met al veel verdriet, ik luisterde en mocht samen met haar bid­den. Maria droogde haar tranen en ging weer ver­der. Het was een bij­zon­dere ont­moe­ting.

Enkele maan­den later zag ik haar terug, Maria was hoop­vol gestemd. Haar achter­ge­ble­ven vriend zou zich weer met haar willen verenigen. Hoe en wanneer, dat moest nog bedacht wor­den. Ze was gelukkig en had er ver­trouwen in dat Onze Lieve Heer haar en haar familie zou be­scher­men. Ze had veel van haar familie uit alle windstreken mee­ge­no­men, naar de Zoete Moeder, om samen te danken en ook samen te bid­den voor een neefje die ongeneeslijk ziek bleek te zijn. Ze hebben een groot ver­trouwen in Haar voor­spraak naar Christus.

Enige tijd later kwam Maria met haar zus die zwan­ger was, om te vragen aan de Goede God te waken over de ge­zond­heid van de aanstaande moe­der en het nog ongeboren kindje. Maar de jonge vrouw die ik Maria noem, was opnieuw verlaten door haar vriend. Hij had haar beloofd te komen. Zij had veel verdriet en rouwde om haar verlies. Na ons gesprek heb ik haar geadviseerd, zijn keuze te res­pec­teren en nu ver­der te gaan met haar eigen leven. Nog wat na­ge­spro­ken en samen te hebben gebe­den, gingen beide vrouwen heen.

Geheel on­ver­wacht, was de hele familie bij de Maria­ka­pel, bela­den met bloemen. De jongeman die ongeneeslijk ziek was, was helemaal genezen. We zijn naar de Sacra­ments­kapel gegaan en hebben Onze Lieve Heer, uitbun­dig bedankt. Terwijl we naar de uitgang liepen om afscheid te nemen, was ie­der­een dank­baar dat ze hier samen waren, ze kon­den geen afscheid nemen. Tanja, mijn medezuster, stond op afstand te genieten van deze vreugde. Het was gewel­dig! Wat een ver­trouwen hebben deze mensen in de Heer.

Op gegeven moment, nu enkele dagen gele­den, dacht ik nog aan Maria en vroeg me af hoe het met haar zou zijn. Geloof het of niet... een dag later was zij op zoek naar mij in de Sint-Jan samen met haar zus, die nu hoogzwan­ger was. Of ik speciaal zou willen bid­den voor een bij­zon­dere intentie. Dat hebben wij met hart en ziel gedaan! Dat was een opluch­ting voor deze mensen. Dit alles vlak voor het Kerst­feest. Het zou me niets verbazen als de zus van Maria, moe­der wordt van een kerst­kindje. Deze mensen hebben door hun geloof en geduld veel gehoor gekregen van Onze Lieve Heer.

De moraal is dat God over ons waakt en dat ver­trouwen in Hem uit­ein­delijk beloond zal wor­den. Laatste nieuws... De vrouw die verlaten was, ik noem haar Maria, heeft een nieuwe vriend. Hij woont aan de andere kant van de wereld, waar ze zich bin­nen­kort gaan verloven. Ook haar gebe­den wor­den verhoord, dankzij haar rotsvast ver­trouwen en geloof in Hem die wij God noemen.

Graag wens ik U allen een gezegende Kerst­mis en na­tuur­lijk Gods Rijke Zegen.

Br. Johannes



Apostolaat van Troost • info@apostolaatvantroost.nl