Het doet mij niets

“Ik geloof de woorden van Jezus wel, maar het doet me niets. Het raakt mij niet in mijn dagelijks leven”. Dat zei de vrouw die tegen een kerkbank stond geleund, al starend naar het liturgisch centrum. Dat was ook haar antwoord op mijn vraag wat haar zo bezig hield.

Zij keek mij aan terwijl haar woorden vanuit een diepe teleur­stel­ling kwam. De blijmoedigheid in haar geloofsleven ontbrak. Daar werd zij op aangesproken binnen haar eigen geloofs­ge­meen­schap. Zij was daardoor ook teleurgesteld in mensen die haar niet begrepen.

Wanneer je graag iets wilt waarnaar je verlangt: de liefde van Christus, maar die aanwezigheid niet ervaart, dan kun je verdrietig en teleurgesteld zijn. Zo was dat ook met deze vrouw. Maar, zijn wij allemaal niet zoekende mensen? Ons leven is een op weg zijn waarin veranderingen plaats­vin­den, maar dat ook verdieping geeft wanneer wij de Woorden van Jezus willen verstaan.

Veel vragen, gedachten en gevoelens komen ons op die weg tegemoet. Maar één ding staat vast: dat Jezus Zijn liefde heeft laten zien in Zijn lijden, sterven en opstanding. Daar ligt de kern van ons geloof dat zich mag uiten in een heilige blijd­schap. Wanneer wij dat willen geloven, ontstaat er hoop in een blijde verwachting.

Vanuit ons mens-zijn zeggen we weleens dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. Geloven wordt dan een overgave aan Hem die enigszins ons verstand te boven gaat. Dat moet je willen, want Jezus volgen in woord en daad is geen gemakkelijke weg om te bewandelen. Maar het geeft zin aan ons leven met een verlangen naar geloof, hoop en liefde. Waarvan de liefde het grootste is.

Zijn nabijheid wordt sterker wanneer wij in gebed gaan. Praten met God is een doorlopend gebed dat onze eenzaamheid verzacht, onze 'wonden' van verdriet heelt en ons kracht geeft om teleur­stel­lingen te over­win­nen. In deze overgave vinden wij Hem. Jezus heeft ons leren bidden met Zijn gebed dat begint met: Onze Vader die in de Hemel zijt... Maar ook met onze eigen woorden kunnen wij bidden in alle eenvoud, dat ons verenigt met de Kerk van Christus.

God is aanwezig waar liefde is, zegt 1Joh.4 ons, want God is liefde. In onze naaste kunnen wij Hem ervaren, maar ook door kleine wondertjes (toevalligheden?) die ons levenspad kruisen. Wanneer we daar open voor staan, dan is Christus heel dichtbij. Laten wij in het volste vertrouwen door het leven gaan waarin dankbaarheid schuil gaat. Dankbaarheid maakt ons blijmoedig, hoe klein dat ook mag zijn. Juist in kleinheid worden wij groot in liefde voor onze naaste, zoals Moeder Teresa dat liet zien. Ons leven zal een zoektocht blijven met misschien veel strubbelingen. Maar wanneer wij Jezus vasthouden in ons gebed dan over­win­nen wij onze twijfel.

Zoals David in zijn gebed van Psalm 86 zegt:

Laat dat onze troost zijn.

br. Diederik