Wensambulance

Het is een rus­tige morgen, ik zou de dag beginnen met wat admi­ni­stra­tie. Dan komt er een tele­foontje van Wim de koster, die dienst heeft. Hij belt me op en ver­telt dat de Wensambulance komt en vraagt of ik wil komen. Ja na­tuur­lijk doe ik dat. Aan­ge­ko­men in de Sint Jan staat de hele familie aan de ingang te wachten op wat komen gaat. Het is een grote familie met als middel­punt Moeder, oma en echt­ge­note Dinie. Ik mag hen allen van harte welkom heten in onze prach­tige Sint-Jan.

Het is een hechte familie, dat is heel goed te zien. Ik richt me op Dinie, ze zit in de rol­stoel en kijkt oplettend om zich heen, met een zachte lieve glimlach op haar gezicht. Dinie komt heel rus­tig over. We praten met elkaar over wat komen gaat en hoe Dinie daar tegen­over staat. Ik mag haar ver­tellen over Jezus en ook over Zijn dood. Maar ook over Zijn ver­rij­ze­nis. Het Hemels Paradijs is een plek van liefde. Hoe dat eruit ziet weten we niet. Het zal goed zijn en zij die achter­blij­ven om hier hun leven te voltooien... zullen uit­ein­delijk ook in het Hemels paradijs kunnen wor­den opgeno­men en zo elkaar weer ont­moe­ten. Dinie glimlacht en is rus­tig.

We gaan naar de Maria­ka­pel om de voor­spraak van Moeder Maria te ver­krij­gen. En een wees­ge­groetje te bid­den. De hele familie bidt mee en na afloop steekt ie­der­een een kaarsje aan. Het is best druk in de Kapel. Toch is het stil en rus­tig en heerst er een heel mooie serene sfeer. De man van Dinie, wijkt niet van haar zijde en kijkt met een lieve glimlach naar Dinie. Mooi eerbie­dig moment.

We wan­de­len naar de Sacra­ments­ka­pel. Ieder zoekt een plekje. Dinie en echt­ge­noot vooraan naast elkaar. Heel de familie is rus­tig en wacht op wat komen gaat. Samen in gebed naar Onze Lieve Heer. Eerst richt ik me nog naar Dinie en haar man om te vragen wat zij kunnen ver­wach­ten van ons gebed. Ik leg uit waar we voor kunnen bid­den in deze situatie. Dan wordt het heel rus­tig, ja zelfs stil. We wor­den aan­geraakt door Gods Rijke Liefde en ik mag voor­gaan in gebed om zo Jezus te mogen ont­moe­ten.

Ik richt me naar het altaar en roep God aan om Dinie voor te berei­den op wat komen gaat. Na­tuur­lijk ook voor haar echt­ge­noot en de hele familie. Dinie straalt liefde uit. Ik vraag haar nog of het goed met haar gaat en zij ant­woordt dat ze er klaar voor is. Ze straalt echt liefde uit. Wij allen zijn ontroerd door deze bij­zon­der belevenis. Dan zijn we stil. Dank­baar voor dit mooie samen­zijn. De familie wandelt nog wat rond en gaan in alle rust naar huis.

Ik ben br. Johannes van het Apos­to­laat van Troost en mocht er bij zijn. God zij dank!