Een zinvol leven?

Laatst had ik een mooi gesprek over de zin van ons leven. De man waar­mee ik stond te praten had geen idee wat voor hem de zin van zijn leven zou kunnen zijn. Althans hij ervoer be­lang­rijke, zin­volle dingen van zijn leven niet als zin­vol.

Na ongeveer een kwar­tier zei de man dat hij naar zijn zoon moest die achter in de kerk stond te wachten. We namen afscheid en ik vroeg hem: “Is dat ook niet de zin van uw leven om er voor uw zoon te zijn?” Hij keek me aan, gaf me een hand en bedankte me harte­lijk voor dit zin­volle gesprek, zei hij. Hij draaide zich nog eens om en stak zijn duim omhoog. Een man die in het be­drijfs­le­ven een goede baan had en daardoor mis­schien te weinig tijd kon opbrengen om over zijn eigen leven na te denken. Of wel? Die vraag werd niet beant­woord. Uit­ein­de­lijk hoeft niet alles zin­vol te zijn. 

Meestal wor­den wij niet echt vrolijk van dat soort gesprekken, maar het is wel zin­vol. Een bewustwor­ding van je eigen doen en laten heeft tijd nodig. Een moment van stilte geeft je de gelegen­heid om naar binnen te keren in je eigen her­in­ne­ringen of relative­ring van je eigen han­de­len. Ook die man stond in gedachte en was bezig met datgene hem bezig hield.

Inmiddels zijn we alweer een maand ver­der in het nieuwe jaar. Een jaar dat rus­tig begon van­wege de lockdown. Voor de winkeliers, restaurant- en caféhou­ders was dat een grote teleur­stel­ling. Gelukkig proberen we nu weer het normale leven op te pakken. Normaal, met een per­ma­nente aanwe­zig­heid van het corona­vi­rus met haar varianten. Hiermee moeten we leren leven zolang er geen betere medi­ca­tie is. Deze bewustwor­ding heeft zin.

Hoe klein en nie­tig is de mens bij een pandemie of een natuur­ramp? Regel­ma­tig zien wij dat in de wereld gebeuren of ervaren wij dat zelf. Dan is het zin­vol te weten hoe wij daar­mee moeten omgaan. Juist in de klein­heid van het mens­zijn komen we tot elkaar. Dat geeft zin aan ons zijn: wie je ook bent of wat je ook bent. Uit­ein­de­lijk is elk mens uniek en bij­zon­der. Een schepsel op deze wereld neer­ge­zet. Wanneer we daarover nadenken dan wor­den we be­schei­den en stil in een grote ver­won­dering. Maar ook met een blij­moe­dige ver­wach­ting wat het nieuwe jaar ons weer zal brengen.

Bewust met je leven omgaan is een kunst en geeft veel voldoe­ning wanneer je de mooie dingen van het leven ziet ook al zijn ze klein. Ons leven is niet eeuwig maar ver­gan­ke­lijk zoals wij dat kennen. Het eeuwige leven vin­den wij wanneer wij Christus in ons leven weten te vin­den in ons doen en laten en met ons hart. Hem voor ogen hou­den geeft ons niet de macht over de ander, maar de liefde om er voor de ander te zijn. Jezus spreekt daarover en vraagt ons dat waar te maken, dan wordt ons leven zin­vol.

Broe­der Diederik