Van jezelf houden

De titel van dit stukje zou naar egoїsme kunnen ruiken, maar dat is zeker niet het geval. Van ‘jezelf hou­den’ laat ook wat anders zien. Het maak je name­lijk bewust dat jij er ook mag zijn, op school, in het be­drijfs­le­ven of in een kerk. Er zijn name­lijk zoveel situaties dat men status gebruikt om de ander te kleineren. Je boven de ander verheven voelen is blijk­baar een men­se­lijk trekje. Helaas zijn er mensen die daar niet tegenop gewassen zijn waardoor zij zich onzeker gaan voelen in hun han­de­len dat kan lei­den tot een nega­tief zelf­beeld.

In gesprekken met jonge mensen kom ik dat ook tegen. Althans in hun verhalen komen vragen naar voren hoe zij nu ver­der moeten of zoekende zijn naar iets dat hen troost geeft. Twijfel maakt je onzeker. Weer­baar zijn, is bij het ene kind een karaktertrek en bij de ander een zoek­tocht. Dat begint meestal al op een basis­school. Een school­pe­rio­de kan dan ook voor een kind een drama zijn wanneer het een pest­ge­drag van andere kin­de­ren moet onder­gaan. Dat kan op latere leef­tijd nog een rol spelen.

Zo heb ik eens een jongen ge­spro­ken - een twin­tigplusser - die vroe­ger op de basis­school veel gepest werd. Die onzeker­heid van toen draagt hij nog altijd met zich mee ver­telde hij. Hij was op zoek naar rust en vei­lig­heid. Ik vroeg hem of hij daarom naar de kerk geko­men was. “Eigen­lijk wel, om alleen te zijn in deze stilte”, gaf hij toe. We had­den een gesprek over zijn jeugd, maar kwamen ook terecht bij de liefde van God, dat zich in Christus laat zien.

Deze jongeman en vele anderen zijn op zoek naar die liefde. God laat zich zien in onze naasten waar liefde aanwe­zig is. Na­tuur­lijk zijn we allemaal op zoek naar die liefde. De twee gebo­den die Jezus ons geeft zijn: God lief­heb­ben en daaraan gelijk je naasten zoals je jezelf lief hebt. Dus we zullen ook van ons­zelf moeten hou­den om je naasten lief te kunnen hebben.

Een overgave aan Hem wordt een vriend­schap voor eeuwig. In die vriend­schap kun je zijn zoals je bent. Een uniek mens met al zijn zwak­he­den. Christus is er altijd voor diegene die Hem zoeken. Zijn stem wordt dan ‘hoor­baar’. God blijft voor ons een onbe­grij­pe­lijk verlangen. Toch laat Christus zien wie God de Vader is, omdat Christus ver­wijst naar zijn Vader en dat wij door Hem tot God komen. Laten we lezen wat Jezus gezegd heeft in het N.T. van de Bijbel, dan wor­den wij geraakt door Zijn woor­den. Soms moei­lijk te begrijpen, maar wel te geloven.

Praat met God als een gebed en probeer in dat gebed te blijven met al jouw onzeker­he­den. Dat geeft je rust, vrede en kracht. Je voelt je geborgen wanneer je in Christus gelooft. Hij geeft jouw ver­trouwen en eigen­waarde terug. Jij mag er ook zijn en van jezelf hou­den omdat je uniek bent, een schepsel van de levende God.

Br. Diederik